Vrolijk fietste mijn oudste zoon van zestien naar school. Wij wonen iets buiten de stad, dus hij is ongeveer een halfuurtje onderweg.
Trots keek ik hem na en dacht aan de tijd dat ik zijn handje nog vasthield bij het oversteken, zoals ik dat deed toen hij nog klein was. Inmiddels kan hij de consequenties overzien en kan hij de vrijheid aan. Kleine kinderen kunnen dit echter nog niet; zij overzien de gevolgen van hun daden en de risico’s nog niet. Het brein is daarvoor nog niet voldoende ontwikkeld.
Zij zouden dus zomaar in hun enthousiasme een drukke straat kunnen oversteken zonder te beseffen dat er misschien een auto aankomt, met alle gevolgen van dien.
Vrijheid moet je verdienen. Niet alleen op basis van goed gedrag, maar vooral ook op basis van hoe goed je met vrijheid om kunt gaan.
Zo zie ik het ook bij honden. Vrijwel alle honden die zich samen met hun baasje aandienen bij ons gedragscentrum (of tijdens een consult aan huis) krijgen (te) veel vrijheid. Wanneer ik vervolgens aan een baasje vraag waarop die vrijheid is gebaseerd, krijg ik steevast het antwoord: ‘Oh, hij vindt het leuk om te doen waar hij zin in heeft. En wie ben ik om hem hierin tegen te houden? Ik wil hem alles geven wat hij nodig heeft.’
Natuurlijk begrijp ik dat dit antwoord is gebaseerd op heel veel liefde en dat men denkt dat dit het beste is. Maar is dat wel echt zo? Geven we hem wel écht wat hij nodig heeft?
Het brein van een hond is te vergelijken met dat van een klein kind. Wanneer hij een haas of een kat aan de overkant van de straat ziet lopen, steekt hij zomaar over. Heeft hij over de consequenties nagedacht? Absoluut niet! Hij volgde zijn instinct en ging gewoon.
Waarom voeden we kleine kinderen wel op en nemen we de leiding wanneer zij de consequenties niet kunnen overzien?
Waarom verplichten we baby’s om hun middagslaapje te doen wanneer ze oververmoeid zijn, maar verplichten we een hond niet om een rustmoment te pakken? Omdat hij daar geen zin in heeft? Of omdat we niet precies weten hoe het moet?
Een baby heeft ook niet altijd zin…
Er zijn veel verschillen tussen honden en kinderen, maar ook zoveel mooie overeenkomsten, zeker wanneer het om opvoeding gaat.
Ik wil dat zowel mijn kinderen als mijn honden op mij kunnen vertrouwen en dat ik hen veiligheid kan bieden.
Dat ik ze telkens laat zien dat, wanneer zij het even niet weten of het niet zelf kunnen overzien, ik er ben om hen te beschermen.
Leer je hond dat jij hem kunt helpen om zijn impulsen onder controle te houden, zodat hij verstandigere keuzes kan maken.
En mocht hij toch een foutje maken, wees dan zijn rationele brein dat hem op het juiste pad houdt.
Elke keer dat jij laat zien een goede leider voor je hond te zijn, zal zijn vertrouwen in jou groeien. Hij leert daardoor de beste versie van zichzelf te worden en zal je daar eeuwig dankbaar voor zijn. ❤️
